Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu

Nec

<polemika mode>
To czy będziemy samotni zalezy od nas w największej mierze, prawda? Nikt nie będzie mi chyba próbował wmawiać, że ktoś jest skazany na samotność pomimo licznych prób zaprzyjaźnienia się z kimś..
Można być garbatym, koślawym, otyłym, chudym - a tak naprawdę w kwestiach takich jak znajomości to to nie ma większego znaczenia. Tu faktycznie liczy się to, co się soba reprezentuje - ergo samotność moim zdaniem wynika tylko z własnego zachowania. Osobą samotną może zostać ktoś, kto sam w ową się wpędził. A jeśli ktoś zachowuje się tak, że odpycha od siebie ludzi - to chyba znaczy, że do tego dąży.. Osoba która dąży do samotności nie będzie narzekać na samotność raczej.
Jasne, że może sie tak stać, że ktoś będzie nieważny, nikt nie będzie brał tej osoby serio - ale to też kwestia zachowania - nie? Nieśmiałość to nie wytłumaczenie - albo się bardziej pragnie znajomości, albo się bardziej pragnie swojej introwertycznej osoby. Porównując - są dwa ciastka - nie ma "chciałbym to, ale tamto też jest fajne" - jesz to ciastko, które Ci bardziej pasuje [a później jesz drugie Wink

]. Samotność to skutek zachowania, to nie jest IMO w żaden wielce istotny sposób uwarunkowane behawioralnie..
Chciałem jeszcze powiedzieć, że moje, jak ktoś to określił, pesymistyczne podejście nie wyklucza się wcale z "carpe diem". Nihilizm to raczej bardzo dobra podstawa do hedonizmu. Los bywa i jest okrutny, co w zasadzie jest napędem dla zachowań chwalących pociąg do życia. Nie mniej jednak, warto moim zdaniem mieć świadomość tego co nas otacza. Nie lubie oszukiwania się - świat to cholernie paskudna dziura i wszyscy umrzemy niedługo, bo nikt o to nie dba.
Przeto pijmy Smile

</polemika mode>

tajunka

Nec, ale wiesz, ja bardzo nie chcę być samotna, wręcz uwielbiam być z ludźmi i robię wszystko, żeby z nimi być- a mimo to czasem, a nawet często, czuję się tak samotna, że aż szkoda gadać. Zresztą, człowiek najbardziej czuje się samotny wśród tłumu ludzi.
A pesymistką chyba jestem, chociaż twierdzę, że to tylko realizm.

Pijmy? Ok Smile

nameless

to wszystko to typowe młodzieńcze lęki i zwyczajny strach przed wzięciem życia w swoje ręce. nihilizm, dekadentyzm, jasne, spoko, to takie jazzy jest. zło, mrok i no future. trochę więcej wiary, proszę państwa. to, co w życiu najpiękniejsze docenia się zazwycaj wtedy, kiedy zapada już wyrok. obyście nigdy nie musieli zaznać tego uczucia, obyście. nie warto stawać do świata plecami, on też bywa dobry, kwestia spojrzenia.

i tak myślę - jeśli już teraz, u progu kariery nie widzimy perspektyw, to kim będziemy za 5-10 lat? obudźmy się, to nasze życie.

kóla_zagóla

nameless życie kocham i szanuję, ale co to za życie bez strachu albo cierpienia? ujnia, nie życie Wink

pot i krew są spoko, jeśli dzięki nim wiem, że żyję. (się powtarzam, się powtarzam)
a w kwestii strachów - dzisiaj pod prysznicem (bo przemyślenia życiowe miewam najczęściej pod prysznicem i przy myciu zębów :p) doszłam do wniosku, że najbardziej to się boję, że nawet za te pięć lat dalej nie będę miała nic pod czaszką.
Ciękuję.

nameless

masz rację, grunt, żeby ten strach nie był na tyle paraliżujący, żeby uniemożliwiał normalne funkcjonowanie. z tego strachu trzeba czerpać naukę, a nie poddawać mu się. rozwój człowieka polega na pokonywaniu ograniczeń Smile

Starski

Ja takich rzeczy sie nie boje, w koncu zycie jest dla ludzi, miliony przez to przechodza, wiec czemu ja mialbym nie dac rady.
Ale jest jedna rzecz - domofony. Nienawidze domofonow po prostu, serio. Bez zadnych sensownych przyczyn, taka bezpodstawna fobia.

nameless

ja też! ja też! strraszne:P

Quetzi

No to pretenduje do Nagrody Lęku Roku... O różnych fobiach słyszałem, ale o domofonach pierwszy... No nic, ja też mam różne dziwne, więc się nie zamierzam czepiać, broń Boże Smile

Starski

ale ja serio mowie Razz

tajunka

nameless, ja nie mówię, że nie widzę perspektyw, ale jak mnie pytają, czego się boję, to odpowiadam. Tyle, że do postawy typu no future baaardzo mi daleko.

Eee, Starski, domofonów? Toć one takie fajne są :>

nameless

Starski

W koncu ktos kto mnie rozumie :>
Czyli nie jestesm az tak dziwny jak myslalem, niektorzy podzielaja moje fobie Very Happy

kóla_zagóla

nameless, ja sie nie boje domofonow, ale bardzo nie lubie z nich korzystac.
wydaja sie takie... zdradliwe :p i groźne.

wolę drzeć się przez okno.

Diablica

hmmm ciekawy temacik Wink

więc cierpie ostatnio na bezsenność Razz

wogóle raczej prowadze życie nocne i miewam problemy z zasypianiem Wink

czy boje sie śmierci? :> staram sie o niej nie myśleć... uważam, że należy żyć tak by życie sprawiało nam radość i przyniosło uśmiech każdego dnia Wink

trzeba żyć z dnia na dzień Wink

a czego się boje? trudne pytanie... chyba przyszłości... tego co będzie i jak to wszystko sie ułoży Razz

Starski

O jezu! To juz trzecia osoba ktora wie ze domofony sa zle, kto by sie spodziewal Very Happy